laatste weken

Hallo allemaal,

Er is weer veel gebeurd de laatste tijd.
ik ben voor een week met een klein ministry team naar een dorp gegaan waar veel moslims wonen. we gingen daarnaar toe om de lokale dominees te ondersteunen in hun ministrywerk. en om daar het woord onder de mensen te brengen. Het was een hele reis om in het dorp te komen. De reis duurde twee dagen. We gingen met een taxi naar een dominee zijn huis waar we de eerste nacht zouden overnachten. De taxi was een kleine wagen met een laadbak van 6 bij 2,5 meter. Je zult het haast niet geloven maar er pasten 40 mensen en veel bagage en kippen in de laadbak. We zaten in de wagen voor 6 uur! mijn knieen deden gigantisch pijn, en de baby's werden van schoot naar schoot overgetild. En je kon niet naar het toilet. Het was een hele ervaring, en de afstand die werd afgelegd was alleen maar 100km. S nachts overnachten we in de kerk van de dominee. De volgende dag reizigden we verder met de fietstaxi's de taxirijders fietsen, en jij zit op de pakjesdrager met voetsteuntjes en als je geluk had een kussentje. In Malawi mag je trouwens als vrouw alleen maar rokken dragen tot ver over de knie. en ze dragen de rokken ook nog in meerdere lagen. Dus wij dragen nu al een maand alleen maar rokken. Broeken voor vrouwen kennen ze hier niet. Dus het was een hele klus om als een degelijke vrouw op de pakjesdrager te zitten. Na het fietsen moesten we een meer oversteken. dat werd dus lopen door het water met de generator en de jezusfilm kit en en alle bagage. We kwamen droog aan. En we werden vervolgens met de auto van het lokale dorp naar de plaats van bestemming gereden. We hadden een interessante week met veel deur tot deur evangelisatie, kidsministry, Jezusfilms en heeel veeel eten. De mensen hier verwennen je ontzettend veel. Er zijn een aantal moslims tot geloof gekomen in deze week. Wat echt heel bijzonder is. Het dopen is een groot issue, omdat dat het punt is hier dat iemand een christen word. En dat betekend dat je uit de familie word verstoten, en je niet meer welkom bent. Je loopt zelfs het risico om je leven te verliezen. De omgeving in het dorp was prachtig. Het dorp ligt aan Malawi lake, wat betekend dat hier veel vissers leven. De mensen eten de vis hier met het hoofd en al. Ahum alles is bruikbaar. De kids hadden trouwens ook nog een verassing voor ons in het dorp. Ze hadden een aapje gevangen, en vastgebonden aan een touw. En dat kwamen ze trots aan ons laten zien. Het arme dier probeerde te ontsnappen, maar dat lukte hem helaas niet. De kids vonden het prachtig, want ze hebben totaal geen speelgoed, en ze lopen maar wat in groepen op straat rond. Kinderen vinden ons ontzettend interessant, een blanke is erg bijzonder. Alles wat we doen word geobserveerd. Sommige mensen vinden het al heel wat als we wat kunnen, wat zij ook kunnen doen. Want hun beeld is dat mazungus niks kunnen doen, en ze zwarte mensen nodig hebben om de huishoudelijke en dagelijkse werktaken te voltooien.
We hebben een erg gave week gehad in het dorp, en ik heb er nieuwe vrienden kunnen maken. De mensen spreken vrijwel geen Engels. Alleen de tieners kunnen een beetje uit de Engelse woorden komen. Dus je hebt altijd een vertaler nodig.

Eenmaal weer terug op de basis in Mangochi werden we weer herenigd met de rest van de groep. Deze groep heeft de hele week geholpen om een poppenkast op te zetten, om zo de bijbelverhalen aan de kinderen te brengen in verschillende dorpen. Deze poppenkast zal in de toekomst worden gebruikt door de lokale zendelingen. Het zag er erg gaaf uit.

We bleven helaas niet in mangochi, maar we gingen terug naar Ntaja. Ntaja was 120km verder dan mangochi. Maar we gingen niet terug met de busjes, maar door een faith journey. En dat hield in dat we gingen liften. En in een land met zo weinig auto's en mensen met weinig geld. En een groep blanken, die naar hun gedachten wel geld heeft, is het knap lastig dat je geen geld mee mag nemen tijdens de journey. En het enige wat je mag brengen is water. Het was een hele reis, we hadden 5 liften nodig om op de plaats van bestemming te komen. We vertrokken rond een uur of acht, en we kwamen rond kwart over1 aan. Dat was echt heel snel gedaan. we hebben in laadbakken gezeten van auto's en in busjes. En zelfs in een laadbak van een amerikaanse truck!

Nu zijn we weer in Ntaja, en hebben we weer een week vol ministry. We zijn hier nog tot donderdag, en dan moeten we het land uit zijn omdat onze visas dan verlopen zijn. We gaan dan weer terug naar Zuid Afrika, waar we onze laatste week gaan spenderen. De tijd gaat ontzettend snel. En ik heb hier zoveel geleerd. De mensen zijn echt fantastisch. En het beeld van Afrika, van de zielige arme mensen in de krotjes is gewoon absoluut niet waar. Ik denk dat ze rijker zijn dan ons. Aangezien ze veel meer met elkaar leven. De ouderen zijn niet eenzaam, en er word voor elkaars kinderen gezorgd.
Alhoewel mensen worden hier niet erg oud tgv malaria en HIV/aids, dat blijft hier echter een groot probleem. Ook heerst hier veel witchcraft. Dus het is zeker een land om voor te blijven bidden.
Ik hoop dat ik jullie spoedig weer spreek en zie. Het duurt nog maar twee weekjes, voordat ik weer in het kikkerlandje ben!

Groetjes,

Marianne