Kinderrevalidatiecentrum
Door: Marianne de Vries
Blijf op de hoogte en volg marianne
07 November 2012 | Filipijnen, Olongapo City
Hallo allemaal,
Net weer thuis gekomen na een lange ministry dag! En er zijn kaartjes binnengekomen! Eindelijk! En wel van de datum van 10 oktober. Lang leve het snelverkeer.
Vorige week ging het I-cafe weer open, dat betekende dus gratis ijs en popcorn voor alle scheepsbemanning.
En de nieuwste film van het boek van Karen Kingsbury gekeken met een aantal steppers.
Dat was wel super nadat we de hele dag hadden gewerkt om de containers uit te laden.
Op donderdag hadden we helemaal feest. We hadden een blackout gedurende het container uitladen. Dus daar zat je dan in een donkere kelder zonder airconditioning dozen de versjouwen. We hadden er wel dikke lol om. Je zag letterlijk niks.
Ook hadden we onze wekelijkse step training. We kregen dit keer scholing over jongerenwerk. We kregen scholing door een Canadese dominee. Die ons een beetje alle ins en outs vertelde over het jongerenwerk en evangelisatie naar jongeren toe.
Vrijdag had ik mijn eerste complete laundry dag!. Ik werk wel vaker in de laundry, maar dan voor een paar uur. En nu was het de hele dag vouwen, en was ophangen en ga zo maar door.
Vandaag had ik ook eindelijk weer eens afgesproken met mijn scheepszus. Ik spreek haar haast nooit, dus het werd wel weer eens tijd.
En we hadden weer de Friday ships announcements. De zenuwen krijg ik daarvan. Het blijft altijd weer een spannend moment. Ze doen nog steeds geen uitspraken over de aankomstdatum in Hong-Kong. Maar het schijnt 14 december misschien te zijn! Dat is dus de datum dat onze vlucht vertrekt richting Bangkok. Ik bid ervoor dat we het nog meemaken.
We moeten volgende week maar weer afwachten.
Op vrijdagavond hadden we Nederlandersavond, en dit keer gingen we lootjes trekken voor jawel “sinterklaas”. En we hadden eindelijk stroopwafels en drop en pepermunt. Dat doet een mens ook goed.
Ook ben ik dit weekend naar de Filipijnse kermis geweest. Ik kan je wel vertellen dat het een stuk spannender is dan in Nederland. Je bent dan echt blij dat je weer heelhuids met beide benen op de grond staat. Je kreeg het idee dat die dingen in de westerse landen zijn afgekeurd en dat ze dan maar werden gedumpt op de Filipijnen. Je hoorde alles ratelen en kraken.
Op maandag had ik voor het eerst de leiding bij de ochtendbijbelstudie bij mijn afdeling. Het ging wel goed. Het hoefde gelukkig geen hele preek te zijn, 5 minuten was helemaal prima.
Vandaag was de mooiste dag, want we gingen naar het kinderrevalidatie centrum!
Ik was de teamleider van de groep die ernaar toe ging. Spannend was het wel, want er moest veel voorbereid worden.
We gingen namelijk een hele dag programma draaien, en we waren er als groep nog nooit geweest.
We moesten een kinderprogramma draaien en een bijbel studie aan de volwassen geven
.
We werden 's ochtends opgehaald door het busje van Helping Hands. Helping Hands is een Ierse organisatie die in de Filipijnen werkt met kinderen die uit het ziekenhuis komen of nog behandeling krijgen, maar gewoon te ver weg wonen om thuis te herstellen of de behandeling voort te zetten. Ook kan de reden soms geld zijn. De ouders hebben soms niet genoeg geld om de kinderen hun behandeling te betalen.
Toen we aankwamen bij de centrum, kregen we eerst een rondleiding en werden we naar de kinderen toe gebracht.
De leeftijd van de kinderen verschilde erg met wat we in gedachten hadden.
We dachten aan kinderen van 6 tot 12 jaar, maar de categorie bleek echter 6 jaar en jonger te zijn.
De kinderen waren nog boven, en waren net klaargemaakt om de dag te beginnen.
We tilden de kinderen naar beneden en we gingen met ze naar buiten, waar we ballonfiguren gingen maken en we liedjes gingen zingen.
Ook kwamen de ouders van de kinderen vandaag langs. Die komen altijd op dinsdag
Na een hele ochtend gespeeld te hebben met de kinderen, gingen we lunchen en de kinderen gingen naar bed.
Nadat we hadden geluncht kregen we een presentatie te zien over Helping Hands en de kinderen die daar leven.
Dat was erg indrukwekkend.
De verpleegkundige daar had me al een beetje verteld wat voor kinderen hier leven, en de meesten hebben hart of longproblemen of ze zijn ondervoed.
Er is bijvoorbeeld een meisje Esther (je ziet haar op de foto). Zij was opgenomen in het ziekenhuis wegens een ventrikel septum deffect (dan is er een gaatje in het tussenschot van de beide hartkamers). Dit meisje is 10 maanden oud. Ze was ook ontzettend mager toen ze voor de eerste keer naar helping hands toe kwam. Maar gelukkig gaat het nu wat beter en krijgt ze een voller gezicht.
En het verhaal wat de meeste indruk op me maakte ging over een meisje van 14 die een kind heeft gekregen van haar oom. Haar oom had haar verkracht, en toen kwam ze erachter dat ze zwanger was.
Echter was het kind dat ze kreeg niet gezond, het kindje heeft hersenproblemen en kan niet zien en niet lopen. De oma van het kind vertelde dat het baby'tje waarschijnlijk nog 2 of 3 jaar heeft te leven.
Nadat we de film hadden gezien en we een beetje meer te weten waren gekomen over helping hands, kwam de dominee langs hij zou ons vertalen bij de bijbelstudie.
We gingen met de ouders buiten zitten, en we begonnen met het zingen van wat liederen.
En daarna begon Alicja (uit Polen) met haar getuigenis. Na de getuigenis hadden we weer lied en daarna hield Christabel (Singapore) de bijbelstudie. En gingen we daarna vragenrondje doen, en voor de ouders bidden.
We hebben deze dag echt een hele mooie dag gehad, en ook veel indrukwekkende verhalen gehoord!
Net weer thuis gekomen na een lange ministry dag! En er zijn kaartjes binnengekomen! Eindelijk! En wel van de datum van 10 oktober. Lang leve het snelverkeer.
Vorige week ging het I-cafe weer open, dat betekende dus gratis ijs en popcorn voor alle scheepsbemanning.
En de nieuwste film van het boek van Karen Kingsbury gekeken met een aantal steppers.
Dat was wel super nadat we de hele dag hadden gewerkt om de containers uit te laden.
Op donderdag hadden we helemaal feest. We hadden een blackout gedurende het container uitladen. Dus daar zat je dan in een donkere kelder zonder airconditioning dozen de versjouwen. We hadden er wel dikke lol om. Je zag letterlijk niks.
Ook hadden we onze wekelijkse step training. We kregen dit keer scholing over jongerenwerk. We kregen scholing door een Canadese dominee. Die ons een beetje alle ins en outs vertelde over het jongerenwerk en evangelisatie naar jongeren toe.
Vrijdag had ik mijn eerste complete laundry dag!. Ik werk wel vaker in de laundry, maar dan voor een paar uur. En nu was het de hele dag vouwen, en was ophangen en ga zo maar door.
Vandaag had ik ook eindelijk weer eens afgesproken met mijn scheepszus. Ik spreek haar haast nooit, dus het werd wel weer eens tijd.
En we hadden weer de Friday ships announcements. De zenuwen krijg ik daarvan. Het blijft altijd weer een spannend moment. Ze doen nog steeds geen uitspraken over de aankomstdatum in Hong-Kong. Maar het schijnt 14 december misschien te zijn! Dat is dus de datum dat onze vlucht vertrekt richting Bangkok. Ik bid ervoor dat we het nog meemaken.
We moeten volgende week maar weer afwachten.
Op vrijdagavond hadden we Nederlandersavond, en dit keer gingen we lootjes trekken voor jawel “sinterklaas”. En we hadden eindelijk stroopwafels en drop en pepermunt. Dat doet een mens ook goed.
Ook ben ik dit weekend naar de Filipijnse kermis geweest. Ik kan je wel vertellen dat het een stuk spannender is dan in Nederland. Je bent dan echt blij dat je weer heelhuids met beide benen op de grond staat. Je kreeg het idee dat die dingen in de westerse landen zijn afgekeurd en dat ze dan maar werden gedumpt op de Filipijnen. Je hoorde alles ratelen en kraken.
Op maandag had ik voor het eerst de leiding bij de ochtendbijbelstudie bij mijn afdeling. Het ging wel goed. Het hoefde gelukkig geen hele preek te zijn, 5 minuten was helemaal prima.
Vandaag was de mooiste dag, want we gingen naar het kinderrevalidatie centrum!
Ik was de teamleider van de groep die ernaar toe ging. Spannend was het wel, want er moest veel voorbereid worden.
We gingen namelijk een hele dag programma draaien, en we waren er als groep nog nooit geweest.
We moesten een kinderprogramma draaien en een bijbel studie aan de volwassen geven
.
We werden 's ochtends opgehaald door het busje van Helping Hands. Helping Hands is een Ierse organisatie die in de Filipijnen werkt met kinderen die uit het ziekenhuis komen of nog behandeling krijgen, maar gewoon te ver weg wonen om thuis te herstellen of de behandeling voort te zetten. Ook kan de reden soms geld zijn. De ouders hebben soms niet genoeg geld om de kinderen hun behandeling te betalen.
Toen we aankwamen bij de centrum, kregen we eerst een rondleiding en werden we naar de kinderen toe gebracht.
De leeftijd van de kinderen verschilde erg met wat we in gedachten hadden.
We dachten aan kinderen van 6 tot 12 jaar, maar de categorie bleek echter 6 jaar en jonger te zijn.
De kinderen waren nog boven, en waren net klaargemaakt om de dag te beginnen.
We tilden de kinderen naar beneden en we gingen met ze naar buiten, waar we ballonfiguren gingen maken en we liedjes gingen zingen.
Ook kwamen de ouders van de kinderen vandaag langs. Die komen altijd op dinsdag
Na een hele ochtend gespeeld te hebben met de kinderen, gingen we lunchen en de kinderen gingen naar bed.
Nadat we hadden geluncht kregen we een presentatie te zien over Helping Hands en de kinderen die daar leven.
Dat was erg indrukwekkend.
De verpleegkundige daar had me al een beetje verteld wat voor kinderen hier leven, en de meesten hebben hart of longproblemen of ze zijn ondervoed.
Er is bijvoorbeeld een meisje Esther (je ziet haar op de foto). Zij was opgenomen in het ziekenhuis wegens een ventrikel septum deffect (dan is er een gaatje in het tussenschot van de beide hartkamers). Dit meisje is 10 maanden oud. Ze was ook ontzettend mager toen ze voor de eerste keer naar helping hands toe kwam. Maar gelukkig gaat het nu wat beter en krijgt ze een voller gezicht.
En het verhaal wat de meeste indruk op me maakte ging over een meisje van 14 die een kind heeft gekregen van haar oom. Haar oom had haar verkracht, en toen kwam ze erachter dat ze zwanger was.
Echter was het kind dat ze kreeg niet gezond, het kindje heeft hersenproblemen en kan niet zien en niet lopen. De oma van het kind vertelde dat het baby'tje waarschijnlijk nog 2 of 3 jaar heeft te leven.
Nadat we de film hadden gezien en we een beetje meer te weten waren gekomen over helping hands, kwam de dominee langs hij zou ons vertalen bij de bijbelstudie.
We gingen met de ouders buiten zitten, en we begonnen met het zingen van wat liederen.
En daarna begon Alicja (uit Polen) met haar getuigenis. Na de getuigenis hadden we weer lied en daarna hield Christabel (Singapore) de bijbelstudie. En gingen we daarna vragenrondje doen, en voor de ouders bidden.
We hebben deze dag echt een hele mooie dag gehad, en ook veel indrukwekkende verhalen gehoord!
-
08 November 2012 - 15:37
Djoke Van Der Wal:
Hallo Marianne.
Helaas geen post van ons op de Logos,
en als het zo lang onderweg is heeft het ook geen zin meer.
Ik hoop ook dat je nog wel even met de Logos mee mag varen,
dat wordt dan inderdaad nog spannend.
Wat leuk dat jullie als Nederlanders Sinterklaas gaan vieren.
We bidden voor je, het ga je goed, leafs fan us ut Oerterp.
-
08 November 2012 - 20:56
Johan:
Hey Marianne,
Fantastisch om zo te lezen dat je daar aan de andere kant van de wereld zo bezig bent. Indrukwekkend hoor; je verhalen over de jonge kinderen die je ontmoet hebt in het kinderrevalidatie centrum! Ik vind het echt mooi dat je op deze manier echt naastenliefde laat zien aan deze kids & hun ouders! Ik wens je in alles wat je nog gaat ondernemen Gods zegen toe!
Groetjes Johan -
10 November 2012 - 02:38
Marianne De Vries:
@Djoke van der wal geeft helemaal niks:P Het duurt inderdaad te lang om nu nog een bericht te sturen.
Het schip schijnt misschien op 14 december aan te komen... de dag van ons vertrek... hoorden we vrijdag... dus nu zijn we druk bezig met omboeken en verlengen en dat soort dingen.. het blijft erg spannend maar we blijven ervoor bidden
@Johan Bedankt voor je bericht! Het was ook een erg bijzondere dag. vooral de bijbelstudie met de volwassenen was erg bijzonder. Deze mensen maken natuurlijk dan ook erg veel mee zodra hun kind of familielid zoiets overkomt.
-
11 November 2012 - 23:10
Pieter Van Der Wal:
Dag Marianne,
Het zou wel mooi zijn als je ook nog een stuk mee kan varen op de Logos. De tijd begint ondertussen wel aardig in te korten. Pake en Beppe hebben de kaart die jij verstuurd had afgelopen zaterdag ontvangen. Inderdaad heeft het een tijdje geduurd voor die aankwam. Ik was bij hun op bezoek omdat het weer tijd was voor de wampex die we dit jaar in een recordtijd van 10 1/2 uur gelopen hebben.
Groeten,
Pieter
-
12 November 2012 - 08:42
Marianne De Vries:
@Pieter
Bedankt voor je bericht
Jou kaart is ook al onderweg...:) die komt waarschijnlijk een tijdje later aan.
Wat gaaf dat je weer wampex hebt gelopen. Ik had dit jaar ook graag meegedaan.. maar helaas gaat het over. Hebben jullie nog een prijs gewonnen aangezien jullie een recordtijd hadden?
En had je nog een bijzondere tijd in Kenia?
Groetjes,
Marianne -
12 November 2012 - 08:42
Marianne De Vries:
@Pieter
Bedankt voor je bericht
Jou kaart is ook al onderweg...:) die komt waarschijnlijk een tijdje later aan.
Wat gaaf dat je weer wampex hebt gelopen. Ik had dit jaar ook graag meegedaan.. maar helaas gaat het over. Hebben jullie nog een prijs gewonnen aangezien jullie een recordtijd hadden?
En had je nog een bijzondere tijd in Kenia?
Groetjes,
Marianne -
12 November 2012 - 21:31
Pieter:
Dag Marianne,
Bij de wampex wordt alleen een medaille gegeven voor het halen van de finish, niet voor de tijd. Het was trouwens een record voor onze groep; er zijn ook nog groepen die een groot gedeelte hardlopend doen, dus die zijn nog sneller.
Kenia was een geweldige ervaring. Aan de ene kant een heel erg mooie natuur met apen, leeuwen, olifanten, giraffes etc., maar aan de andere kant een erg grote armoede onder de mensen. Het schoolproject is erg mooi opgezet. Op de school leren de studenten praktische beroepen zoals kleermaken, automonteur, metselen en hotelbediening om zo een goed bestaan op te bouwen.
Erg veel tijd om uit te rusten van de reis heb ik nog niet gehad. Afgelopen week ben ik voor mijn werk naar Ierland geweest. De vlucht waar ik eerst mee zou vertrekken is op het laatste moment geannuleerd omdat een van de motoren een foutmelding gaf. Ik was al aan boord van het vliegtuig. Gelukkig kon ik een dag later wel vertrekken. Het is dus niet alleen met schepen spannend of ze wel vertrekken dus.
Groeten,
Pieter -
20 November 2012 - 19:18
Janke Oenema:
hoi marianne,
wat boeiend en ontroerend om je verhaal te lezen.
m.i.heb je het wel heel druk maar ik proef ook veel goeds in je verhalen.
ik heb de indruk dat je heel veel leert.
handen en voeten geven aan het vertellen van Gods Koningkrijk/Gods Liefde voor ons allemaal.
wat een prachtige boodschap voor ons allen.
ik lees dat je al veel manieren hebt gehad om dit uit te voeren.
je bezoek aan het revalidatie centrum heb ik met ontroering gelezen.
geweldig dat jullie zo bezig kunnen zijn en ook deze kinderen mogen bereiken en samen met de ouders mogen zingen.
ik heb inmiddels ook de andere verhalen gelezen marianne, heel bisonder.
ik hoop dat je voor de ander nog veel mag en kan betekenen en dat je zelf daarvan leert maar bovenal Gods Liefde mag ervaren.
het ga je goed, Gods nabijheid voor jullie allen dat wil ik voor jullie meenemen in gebed.
groetjes en tot horens janke oenema
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
