Laatste reisverslag
Door: Marianne de Vries
Blijf op de hoogte en volg marianne
23 April 2014 | Zuid-Afrika, Potchefstroom
Hallo allemaal,
Na een lange reis ben ik uiteindelijk weer terug in ons inimini kikkerlandje! Ik wil jullie nog graag vertellen wat de laatste 2 weken is gebeurd!
Ik was 2,5 week terug nog steeds in Malawi in het plaatsje Ntaja. Daar werken 2 zuidafrikaanse zendelingen samen met de locale gelovigen, om het evangelie aan de lokale bevolking te vertellen. Wij gingen deze week met onze handen aan de slag in kleine groepjes.
De eerste dagen zijn we bezig geweest met het bouwen van douches en het graven van toiletten (2-3 meter diep). De douches en toiletten blijven1 tot 5 jaar goed. Het hangt met name af van de muren hoe lang die goed blijven.
Na het bouwen zijn we de mensen gaan vertellen waarom wij dit werk doen, en we vertellen dan over het evangelie.
Ik begon tijdens deze week eindelijk goed te leren om te koken op open vuur. Dat is altijd een heel gedoe. Het eten koken duurt in de kleine dorpjes wel 2 uur.
En wij als muzungu's (blanken) zijn niet erg handig in de ogen van de lokale bevolking. Ze observeren alles wat je doet zoals het koken en het wassen van je kleren, tot het dragen van het gras op je hoofd. En ze lachen er vaak om, omdat het niet op de manier gaat zoals het in hun ogen hoord. En ik denk dat ze nog gelijk hebben ook!
Het meest gave moment was de dag dat we de hele dag gras gingen maaien dat 60cm hoog was met messen.
Niet dat ik het gras maaien zo interessant vond. De lokatie was wel ontzettend mooi! het was de lokale kliniek!
Ik kreeg persoonlijk een rondleiding door de kliniek heen. Wat echt ontzettend gaaf was! Mensen staan in een lange lange rij voor de medicatie en voor medische hulp. Mensen krijgen hier hulp voor medicatie, en testen voor malaria en HIV, en vrouwen krijgen hier hulp bij de bevalling. Toen ik de directeur vertelde dat we haast geen HIV hadden in Nederland, viel zijn mond open van verbazing. Hoe krijgen jullie dat ooit voor elkaar?! de ziekenhuizen in Afrika zijn haast alleen maar gebouwd voor dit soort patiënten.
Het was erg gaaf om te zien hoe alles liep in deze kliniek, ik heb de zusters en dokters kunnen ontmoeten. En ik kon een kijkje nemen in de ruimtes waar de vrouwen kwamen voor de bevalling. Er was ook net een kindje geboren, de moeder was nog in haar bed aan het rusten. Het kindje was zo ontzettend klein.
Na deze dag zijn we bezig gegaan met het oogsten van een maïsveld. Alles gebeurd met de hand natuurlijk! en we hadden een behoorlijk eind gedaan.
Daarna was het tijd om afscheid te nemen. We vertrokken de volgende dag weer richting Zuid Afrika. We gingen de grens weer over bij Zambie, en via livingstone, zijn we richting de grens gereden in Botswana. Het was een geniale grensoversteek. Want de grensoversteek in Botswana gebeurd door een veerpont, die je helpt oversteken over het water. Dus de busjes werden erop gereden en zo kwamen we naar de overkant.
Na een dag gereden te hebben door Botswana, kwamen we aan bij een soort van pretpark. Hier werden volgensmij alle atracties gedumpt uit amerika en europa! we zetten onze tenten op naast de atracties. Op deze dag had ik voor het eerst weer een warme douche!!!!!! sinds 2 maanden! Ik kon alleen maar dank u wel Heer zeggen onder de douche! wat een rijkdom! na zoveel bucketwashes! en we konden het pretpark in. Het was een soort van voorbereiding voor de weg terug naar de wereld vol rijke mensen. We werden trouwens wakker van leeuwengebrul in het begin van de ochtend! de leeuwen waren 50 meter verwijderd van ons achter de hekken bij het pretpark.
Nadat we de tenten weer hadden ingepakt gingen we weer terug naar Zuid Afrika. We gingen weer terug naar onze gebedspartners van de lokale kerk, waar we weer zouden slapen. We hoefden dus geen tenten meer op te zetten. En we konden slapen in een gewoon bed!
Ook konden we oefenen met het vertellen van de verhalen, van wat God had gedaan tijdens de trek. Het was lastig om te vertellen hoe alles is gegaan en hoe de setting was, omdat mensen daar compleet geen idee van hebben.
Het was een goede voorbereiding voor als ik weer thuis kwam.
De rest van de week was gevuld met re entry training. Hoe komt het straks als je thuis bent? Wat ben je van plan om te doen? Hoe houd je hetgeen vast wat je hier hebt geleerd?
De week ging ontzettend snel! en ook het afscheid! Op maandag moest ik afscheid nemen van mijn 14 vrienden, waarmee ik 3 maanden heb samengeleefd :( En dan weer terug naar het vliegveld in Johannesburg waar ik de vlucht zou nemen richting Duitsland en dan naar Nederland. Samen met Katie een meisje uit Amerika en Gert uit Nederland, gingen we vliegen richting Duitsland. Het gave was dat onze reis niet over was. In het vliegtuig begon Katie het evangelie te delen met een man die naast ons zat, hij geloofde in het verleden wel en zijn ouders zijn gelovig. Maar nu was hij er niet zo meer mee bezig. Het was gaaf om te zien hoe zij vol passie met hem deelde wat we hadden meegemaakt, en wat God had gedaan in haar leven. Samen met haar konden we een zegen over hem bidden toen het vliegtuig was geland in Frankfurt. Daarna scheiden onze wegen. En vlogen Gert en ik weer terug naar Nederland! waar de familie op ons wachtte!
En de reis is niet over.
Samen met de Heer maken we een reis over een lange weg , en er is maar 1 juiste hoofdweg. En deze reis gaat ons hele leven door.
Want Jezus is de weg de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader dan door hem. En zoals Jezus zegt volg mij. Hij zegt niet blijf staan. Zo volgen we Jezus ons hele leven, Hij is de weg!
Ik wil iedereen heeel erg bedanken voor hun gebedsondersteuning!!! en voor hun persoonlijke ondersteuning om deze reis mogelijk te maken! Kom gerust langs als je meer wilt weten! Je bent altijd welkom!
Er zijn zoveel meer verhalen! Maar dat kon ik niet zo kort en snel in mijn reisverslag plaatsen ook tgv ons trage internet in Afrika! En mocht je me willen uitnodigen om wat te vertellen over wat ik heb gedaan! neem dan contact met me op. Ik kom graag meer vertellen of een presentatie geven over wat God heeft gedaan voor de mensen tijdens de trek!
En heb je zelf interesse om de zending in te gaan? Kom gerust eens langs als je hier vragen over hebt!
Groetjes,
Marianne
Na een lange reis ben ik uiteindelijk weer terug in ons inimini kikkerlandje! Ik wil jullie nog graag vertellen wat de laatste 2 weken is gebeurd!
Ik was 2,5 week terug nog steeds in Malawi in het plaatsje Ntaja. Daar werken 2 zuidafrikaanse zendelingen samen met de locale gelovigen, om het evangelie aan de lokale bevolking te vertellen. Wij gingen deze week met onze handen aan de slag in kleine groepjes.
De eerste dagen zijn we bezig geweest met het bouwen van douches en het graven van toiletten (2-3 meter diep). De douches en toiletten blijven1 tot 5 jaar goed. Het hangt met name af van de muren hoe lang die goed blijven.
Na het bouwen zijn we de mensen gaan vertellen waarom wij dit werk doen, en we vertellen dan over het evangelie.
Ik begon tijdens deze week eindelijk goed te leren om te koken op open vuur. Dat is altijd een heel gedoe. Het eten koken duurt in de kleine dorpjes wel 2 uur.
En wij als muzungu's (blanken) zijn niet erg handig in de ogen van de lokale bevolking. Ze observeren alles wat je doet zoals het koken en het wassen van je kleren, tot het dragen van het gras op je hoofd. En ze lachen er vaak om, omdat het niet op de manier gaat zoals het in hun ogen hoord. En ik denk dat ze nog gelijk hebben ook!
Het meest gave moment was de dag dat we de hele dag gras gingen maaien dat 60cm hoog was met messen.
Niet dat ik het gras maaien zo interessant vond. De lokatie was wel ontzettend mooi! het was de lokale kliniek!
Ik kreeg persoonlijk een rondleiding door de kliniek heen. Wat echt ontzettend gaaf was! Mensen staan in een lange lange rij voor de medicatie en voor medische hulp. Mensen krijgen hier hulp voor medicatie, en testen voor malaria en HIV, en vrouwen krijgen hier hulp bij de bevalling. Toen ik de directeur vertelde dat we haast geen HIV hadden in Nederland, viel zijn mond open van verbazing. Hoe krijgen jullie dat ooit voor elkaar?! de ziekenhuizen in Afrika zijn haast alleen maar gebouwd voor dit soort patiënten.
Het was erg gaaf om te zien hoe alles liep in deze kliniek, ik heb de zusters en dokters kunnen ontmoeten. En ik kon een kijkje nemen in de ruimtes waar de vrouwen kwamen voor de bevalling. Er was ook net een kindje geboren, de moeder was nog in haar bed aan het rusten. Het kindje was zo ontzettend klein.
Na deze dag zijn we bezig gegaan met het oogsten van een maïsveld. Alles gebeurd met de hand natuurlijk! en we hadden een behoorlijk eind gedaan.
Daarna was het tijd om afscheid te nemen. We vertrokken de volgende dag weer richting Zuid Afrika. We gingen de grens weer over bij Zambie, en via livingstone, zijn we richting de grens gereden in Botswana. Het was een geniale grensoversteek. Want de grensoversteek in Botswana gebeurd door een veerpont, die je helpt oversteken over het water. Dus de busjes werden erop gereden en zo kwamen we naar de overkant.
Na een dag gereden te hebben door Botswana, kwamen we aan bij een soort van pretpark. Hier werden volgensmij alle atracties gedumpt uit amerika en europa! we zetten onze tenten op naast de atracties. Op deze dag had ik voor het eerst weer een warme douche!!!!!! sinds 2 maanden! Ik kon alleen maar dank u wel Heer zeggen onder de douche! wat een rijkdom! na zoveel bucketwashes! en we konden het pretpark in. Het was een soort van voorbereiding voor de weg terug naar de wereld vol rijke mensen. We werden trouwens wakker van leeuwengebrul in het begin van de ochtend! de leeuwen waren 50 meter verwijderd van ons achter de hekken bij het pretpark.
Nadat we de tenten weer hadden ingepakt gingen we weer terug naar Zuid Afrika. We gingen weer terug naar onze gebedspartners van de lokale kerk, waar we weer zouden slapen. We hoefden dus geen tenten meer op te zetten. En we konden slapen in een gewoon bed!
Ook konden we oefenen met het vertellen van de verhalen, van wat God had gedaan tijdens de trek. Het was lastig om te vertellen hoe alles is gegaan en hoe de setting was, omdat mensen daar compleet geen idee van hebben.
Het was een goede voorbereiding voor als ik weer thuis kwam.
De rest van de week was gevuld met re entry training. Hoe komt het straks als je thuis bent? Wat ben je van plan om te doen? Hoe houd je hetgeen vast wat je hier hebt geleerd?
De week ging ontzettend snel! en ook het afscheid! Op maandag moest ik afscheid nemen van mijn 14 vrienden, waarmee ik 3 maanden heb samengeleefd :( En dan weer terug naar het vliegveld in Johannesburg waar ik de vlucht zou nemen richting Duitsland en dan naar Nederland. Samen met Katie een meisje uit Amerika en Gert uit Nederland, gingen we vliegen richting Duitsland. Het gave was dat onze reis niet over was. In het vliegtuig begon Katie het evangelie te delen met een man die naast ons zat, hij geloofde in het verleden wel en zijn ouders zijn gelovig. Maar nu was hij er niet zo meer mee bezig. Het was gaaf om te zien hoe zij vol passie met hem deelde wat we hadden meegemaakt, en wat God had gedaan in haar leven. Samen met haar konden we een zegen over hem bidden toen het vliegtuig was geland in Frankfurt. Daarna scheiden onze wegen. En vlogen Gert en ik weer terug naar Nederland! waar de familie op ons wachtte!
En de reis is niet over.
Samen met de Heer maken we een reis over een lange weg , en er is maar 1 juiste hoofdweg. En deze reis gaat ons hele leven door.
Want Jezus is de weg de waarheid en het leven. Niemand komt tot de Vader dan door hem. En zoals Jezus zegt volg mij. Hij zegt niet blijf staan. Zo volgen we Jezus ons hele leven, Hij is de weg!
Ik wil iedereen heeel erg bedanken voor hun gebedsondersteuning!!! en voor hun persoonlijke ondersteuning om deze reis mogelijk te maken! Kom gerust langs als je meer wilt weten! Je bent altijd welkom!
Er zijn zoveel meer verhalen! Maar dat kon ik niet zo kort en snel in mijn reisverslag plaatsen ook tgv ons trage internet in Afrika! En mocht je me willen uitnodigen om wat te vertellen over wat ik heb gedaan! neem dan contact met me op. Ik kom graag meer vertellen of een presentatie geven over wat God heeft gedaan voor de mensen tijdens de trek!
En heb je zelf interesse om de zending in te gaan? Kom gerust eens langs als je hier vragen over hebt!
Groetjes,
Marianne
-
23 April 2014 - 12:11
Willy Bosma:
Bijzonder Marianne, wat een zegen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
