ready??!! or not?
Door: marianne de vries
Blijf op de hoogte en volg marianne
10 December 2012 | Filipijnen, Olongapo City
Weer een update vanaf de Filipijnen!
Deze week was een verassend andere week. Met veel trainingen, en oefeningen voor het vertrek van het schip.
Het schip moest namelijk de PSSC halen. Dat is het veiligheidscertificaat om met het schip uit te mogen varen richting Hong Kong.
En we kunnen met trots zeggen dat we het hebben gehaald!
Ook hebben we allemaal schoonmaakprojecten. Zo moesten we gisteren de Hope theatre opknappen en in orde maken, en gaat alles weer terug in de normale werking.
Het is erg veel werk om alles weer netjes en klaar te maken, maar het is zeker de moeite waard!
Verder werd de bookfair vorige week zondag gesloten. Dus nog even de laatste dingetjes gekocht, en in het international café rond gehangen.
En dinsdag met de scheepsfamilie voor het laatst uit eten geweest bij de pizzeria in de Filipijnen.
Op woensdag hadden we onze emergency training.
Dus de pet op lange mouw trui aan, lange sokken en lange broek aangetrokken. En dan de verdere instructies opvolgen, en paniek schreeuwen en rennen naar de life boten!
Ook zijn de passion groepen weer gestart. Dat zijn verschillende groepen die vanalles doen op het podium bij verschillende grote evenementen.
Ik heb bijvoorbeeld dinsdag swingdance gedaan. Normaal zou ik dat nooit van je lang zal ze leven in mijn hoofd hebben gehaald. Maar het was echt ontzettend leuk!
Swing dansen dat zijn van die Amerikaanse dansen die je in die oude oorlogsfilms ziet.
En om dan iedereen op de quayside uit zijn plaat zien gaan is echt ontzettend gaaf.
Ook heb ik me aangesloten bij de mimegroep hier. Alleen zal ik dat maar 1 of 2 keer meemaken.
Het was echt leuk om weer een avond te improviseren en gek te doen.
Ze doen hier verschillende soorten mime. Bijvoorbeeld handmime, dat is mime dat je alleen je handen gebruikt. Een bekende daarvan is de versie op youtube van who am I. Je hebt dan een licht en dan zie je alleen de handen dingen uitbeelden. Echt heel gaaf. En ze hebben dancing mime, en drama mime’s.
Ook hebben we vanzelfsprekend sinterklaas gevierd hier in de Filipijnen met alle Nederlanders.
Het is wel lastig om een goede suprise te bedenken voor iemand die je soms maar amper kent.
Maar de meeste mensen waren wel erg creatief wat gedichten en suprises betreft.
Op het schip spreken ze hier van the dutch santa claus als ze het over sinterklaas hebben.
En het is moeilijk uit te leggen dat we niet in de cadeauzak met de boot naar Spanje willen, maar pakjes willen op sinterklaasavond.
Ook hebben we deze week weer een aantal bijzondere mensen aan boort. Bijvoorbeeld de eerste kapitein van de Logos. Deze kapitein uit India vaarde rond de wereld met de Logos 40 jaar geleden.
Over kapiteinen gesproken. We hebben er nu niet 1 aan boord maar 4! We hebben Dirk Colenbrander de Nederlandse kapitein die naar Hong Kong vaart. En captain Michael, captain Tom Dyer en de captain uit India. Als het schip nu niet veilig aankomt weet ik het ook niet meer.
Ook is er nu een spreker aan boord die de devotions houd ‘s morgens vroeg die met George operatie mobilisatie heeft opstart.
Hij was een van de vrienden die naar Mexico was gegaan, en daar het evangelie ging brengen.
En dat was het begin van operatie mobilisatie.
Hij verteld nu allemaal dingen over het ontstaan van OM en over het scheepsleven voor de logos hope. Het is echt heel interessant om al deze dingen te horen.
Tot mijn schrik kom ik erachter dat ik over minder dan een week al op het vliegveld in Bangkok sta om richting het koude Nederland te gaan.
Het is zeker even slikken.. omdat ik hier echt een ontzettend leerzame en toffe tijd heb gehad.
En zoveel mensen heb leren kennen, die ik hierna waarschijnlijk nooit weer zie.
Het scheepsleven is absoluut geen normaal leven. Je doet hier alles met 1 en dezelfde groep mensen.
Je ontbijt met ze, en je werkt met ze. Het zijn je vrienden, broers en zussen, en je bent nooit alleen.
Je hebt altijd de hechte scheepsbemanning om je heen, en je bent hier met zijn allen voor 1 doel.
Het brengen van hoop en hulp en kennis aan de hele wereld, door het verspreiden van het woord van God.
Johannes 3:16 want een ieder die in Hem gelooft zal niet verloren gaan maar eeuwig leven hebben.
Wat het varen betreft… we weten nog steeds niet of het voor de Nederlanders doorgaat. Het hangt van de tijd af van vertrek morgen. Als alles volgens planning gaat vertrekken we morgen rond lunchtijd met het schip richting Hong Kong. Als er dingen niet volgens planning gaan kunnen de plannen mogelijk nog gewijzigd worden, en vliegen we naar Hong Kong.
In ieder geval is dit mijn laatste momentje van internet verbinding. Dus berichtjes zie ik thuis pas.
Op zaterdag in de namiddag kom ik aan in Amsterdam.
Tot volgende week!
Liefs Marianne
Deze week was een verassend andere week. Met veel trainingen, en oefeningen voor het vertrek van het schip.
Het schip moest namelijk de PSSC halen. Dat is het veiligheidscertificaat om met het schip uit te mogen varen richting Hong Kong.
En we kunnen met trots zeggen dat we het hebben gehaald!
Ook hebben we allemaal schoonmaakprojecten. Zo moesten we gisteren de Hope theatre opknappen en in orde maken, en gaat alles weer terug in de normale werking.
Het is erg veel werk om alles weer netjes en klaar te maken, maar het is zeker de moeite waard!
Verder werd de bookfair vorige week zondag gesloten. Dus nog even de laatste dingetjes gekocht, en in het international café rond gehangen.
En dinsdag met de scheepsfamilie voor het laatst uit eten geweest bij de pizzeria in de Filipijnen.
Op woensdag hadden we onze emergency training.
Dus de pet op lange mouw trui aan, lange sokken en lange broek aangetrokken. En dan de verdere instructies opvolgen, en paniek schreeuwen en rennen naar de life boten!
Ook zijn de passion groepen weer gestart. Dat zijn verschillende groepen die vanalles doen op het podium bij verschillende grote evenementen.
Ik heb bijvoorbeeld dinsdag swingdance gedaan. Normaal zou ik dat nooit van je lang zal ze leven in mijn hoofd hebben gehaald. Maar het was echt ontzettend leuk!
Swing dansen dat zijn van die Amerikaanse dansen die je in die oude oorlogsfilms ziet.
En om dan iedereen op de quayside uit zijn plaat zien gaan is echt ontzettend gaaf.
Ook heb ik me aangesloten bij de mimegroep hier. Alleen zal ik dat maar 1 of 2 keer meemaken.
Het was echt leuk om weer een avond te improviseren en gek te doen.
Ze doen hier verschillende soorten mime. Bijvoorbeeld handmime, dat is mime dat je alleen je handen gebruikt. Een bekende daarvan is de versie op youtube van who am I. Je hebt dan een licht en dan zie je alleen de handen dingen uitbeelden. Echt heel gaaf. En ze hebben dancing mime, en drama mime’s.
Ook hebben we vanzelfsprekend sinterklaas gevierd hier in de Filipijnen met alle Nederlanders.
Het is wel lastig om een goede suprise te bedenken voor iemand die je soms maar amper kent.
Maar de meeste mensen waren wel erg creatief wat gedichten en suprises betreft.
Op het schip spreken ze hier van the dutch santa claus als ze het over sinterklaas hebben.
En het is moeilijk uit te leggen dat we niet in de cadeauzak met de boot naar Spanje willen, maar pakjes willen op sinterklaasavond.
Ook hebben we deze week weer een aantal bijzondere mensen aan boort. Bijvoorbeeld de eerste kapitein van de Logos. Deze kapitein uit India vaarde rond de wereld met de Logos 40 jaar geleden.
Over kapiteinen gesproken. We hebben er nu niet 1 aan boord maar 4! We hebben Dirk Colenbrander de Nederlandse kapitein die naar Hong Kong vaart. En captain Michael, captain Tom Dyer en de captain uit India. Als het schip nu niet veilig aankomt weet ik het ook niet meer.
Ook is er nu een spreker aan boord die de devotions houd ‘s morgens vroeg die met George operatie mobilisatie heeft opstart.
Hij was een van de vrienden die naar Mexico was gegaan, en daar het evangelie ging brengen.
En dat was het begin van operatie mobilisatie.
Hij verteld nu allemaal dingen over het ontstaan van OM en over het scheepsleven voor de logos hope. Het is echt heel interessant om al deze dingen te horen.
Tot mijn schrik kom ik erachter dat ik over minder dan een week al op het vliegveld in Bangkok sta om richting het koude Nederland te gaan.
Het is zeker even slikken.. omdat ik hier echt een ontzettend leerzame en toffe tijd heb gehad.
En zoveel mensen heb leren kennen, die ik hierna waarschijnlijk nooit weer zie.
Het scheepsleven is absoluut geen normaal leven. Je doet hier alles met 1 en dezelfde groep mensen.
Je ontbijt met ze, en je werkt met ze. Het zijn je vrienden, broers en zussen, en je bent nooit alleen.
Je hebt altijd de hechte scheepsbemanning om je heen, en je bent hier met zijn allen voor 1 doel.
Het brengen van hoop en hulp en kennis aan de hele wereld, door het verspreiden van het woord van God.
Johannes 3:16 want een ieder die in Hem gelooft zal niet verloren gaan maar eeuwig leven hebben.
Wat het varen betreft… we weten nog steeds niet of het voor de Nederlanders doorgaat. Het hangt van de tijd af van vertrek morgen. Als alles volgens planning gaat vertrekken we morgen rond lunchtijd met het schip richting Hong Kong. Als er dingen niet volgens planning gaan kunnen de plannen mogelijk nog gewijzigd worden, en vliegen we naar Hong Kong.
In ieder geval is dit mijn laatste momentje van internet verbinding. Dus berichtjes zie ik thuis pas.
Op zaterdag in de namiddag kom ik aan in Amsterdam.
Tot volgende week!
Liefs Marianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
